​

Młodość Jana Pawła II

Urodził się w Wadowicach 18 maja 1920 roku, w małej miejscowości położonej niedaleko Krakowa. Tam też przyjął chrzest. Imię Karol nie było przypadkowe, bowiem rodzice wybrali mu to akurat imię by uczcić w ten sposób ostatniego cesarza Austrii, mianowicie Karola Habsburga. W rodzinie Wojtyłów żyło się skromnie. Ojciec był porucznikiem w Powiatowej Komendzie Uzupełnień, i to on podejmował ciężar utrzymywania rodziny. W młodości, Karol szczególnie lubił sport, ale i nie było z nim problemów również w gimnazjum, zwłaszcza na katechezach. Natomiast pośród innych przedmiotów jego ulubionym była polonistyka, w związku z czym podjął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Przeniósł się więc do Krakowa.

​

II wojna światowa

W 1941 roku zmarł ojciec Karola, który dotąd był mu rodziną oraz utrzymywał. Koral Wojtyła jednak nie chciał rezygnować z edukacji. Działał w podziemnej organizacji narodowo-katolickiej Unia. Udzielał się tam w organizowanym teatrze. Pisał również poezje. Oprócz tego podjął się prac fizycznych, by zarobić na utrzymanie – początkowo miejscem pracy był kamieniołom, później zakłady chemiczne i oczyszczalnia sody. Był już wówczas zorientowany jednak na duszpasterstwo. W 1942 roku wstąpił do Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Krakowie. Podjął też studia na tajnym wtedy Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Wojna dobiegła końca, podczas gdy on w roku 1946 został subdiakonem, następnie święcenia kapłańskie.

Po wojnie wyruszył do Rzymu. Towarzyszył mu zamiar podjęcia studiów na Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza z Akwinu. W roku 1948 szczęśliwie otrzymał dyplom „summa cum laude”.
W roku 1949 trafił do parafii św. Floriana, która mieści się w Krakowie. Tam inicjował powstanie chóru gregoriańskiego. Chadzał dość często w góry mając tam wiele przemyśleń, głównie w dziedzinie teologii. Tytuł doktora teologii przyjął w roku 1949. Habilitację przyjął w 1957 roku, obejmując w ślad za tym katedrę etyki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

​

Sobór Watykański II

W roku 1958 został biskupem tytularnym Umbrii. Oddawał się pracom teologicznym. W ten sposób pojawiło się w 1960 roku jego „Miłość i odpowiedzialność”, natomiast dziewięć lat później dzieło „Osoba i czyn”. W latach 1962 – 1965 brał czynny udział w obradach Soboru Watykańskiego II.
W związku z tym w roku 1963 został arcybiskupem metropolitą w Krakowie. Został więc również kardynałem. Rozpoczął pracę wizytacyjną, jeżdżąc w odwiedziny do parafii i klasztorów. W roku 1965 Karol Wojtyła był tym człowiekiem, który otworzył proces beatyfikacyjny siostry Faustyny Kowalskiej. Przy tym współpracował z środowiskiem artystycznym i naukowym Krakowa. Wzrastałał zatem jako humanista, zwłaszcza jako twórca i myśliciel. Obok Prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego był postacią nr 1, bowiem metropolitą krakowskim.

​

Papież Polak

16 października 1978 roku około godziny 17.15 Został wybrany papieżem. Rozpoczął się w ten sposób pontyfikat pierwszego papieża Polaka, człowieka, który odbył później 102 pielgrzymki zagraniczne na wszystkich kontynentach i do krajów, również do miejsc, gdzie głowa państwa Watykańskiego pojawiała się pierwszy raz. Mianował 232 kardynałów oraz ogłosił 1318 błogosławionych (w tym 154 Polaków) i 478 świętych. Te zawrotne liczby odzwierciedlały też działalność twórczą, ponieważ oprócz samych 43 listów apostolskich, napisał aż 11 konstytucji, 14 adhortacji i aż 14 encyklik.
Punktem szczególnym jego pontyfikatu były orędzia do młodzieży. Przyczynił się do tego, iż ONZ zdecydowała się ogłosić rok 1985, Rokiem Międzynarodowym Młodzieży. Wówczas to zapoczątkował tradycję Światowych Dni Młodzieży.

​

Przeciwko totalitaryzmom

Budził jednakowoż nienawiść politycznych oponentów, zwłaszcza w ówczesnym Bloku Wschodnim. 13 maja 1981 turecki zamachowiec podczas audiencji dopuścił się zamachu na jego życie. Przeżył jednak, a symboliczna była późniejsza jego rozmowa z zamachowcem w więzieniu, któremu poświęcił modlitwę, udzielając aktu przebaczenia. Swój stan zdrowia powierzył Matce Boskiej Fatimskiej, natomiast do pełni sił witalnych nigdy już nie wrócił, czyniąc z cierpienia również temat swych przemyśleń.
Wraz z początkiem lat dziewięćdziesiątych zapadł na chorobę Parkinsona. Bywał często w szpitalu. Ale ani myślał rezygnować z posługi. Z czasem medycyna stawała się wobec stanu jego zdrowia coraz bardziej bezradna. Zmarł 2 kwietnia 2005 roku.

Jego następca, Benedykt XVI, w związku z pontyfikatem swego poprzednika uruchomił proces beatyfikacyjny Jana Pawła II. W roku 2009 papież podpisał dekret zamykający zasadniczą część procesu beatyfikacyjnego Jana Pawła. 27 kwietnia 2014 r. w Rzymie odbyła się kanonizacja Jana Pawła II.

​

Ciekawostki o Janie Pawle II

• Gdy miała miejsce czwarta pielgrzymka do Ojczyzny, w Olsztynie, jeden z dziennikarzy miał sposobność zadać papieżowi pytanie o zdrowie, na co Jan Paweł II odpowiedział:
  – „A jakoś człapię”.

• Jan Paweł II nie stronił od humoru sytuacyjnego. Stać go było na takie konstatacje jak na przykład:
  – Poczekaj chwilę na mnie, muszę trochę popapieżyć – powiedział do księdza obok.

• Jan Paweł II był pierwszym papieżem czytającym bez okularów.

• Jan Paweł II był pierwszym papieżem noszącym zegarek na rękę.

• Był również pierwszym papieżem jeżdżącym na nartach, uprawiającym wspinaczkę górską, czy też pływającym kajakiem.

• Jan Paweł II był pierwszym, który czysto odśpiewał „Ite, missa est”.

• Jan Paweł II był pierwszym w dziejach Słowianinem wybranym na głowę Kościoła.

• Jan Paweł II był również największym podróżnikiem wszechczasów spośród wszystkich papieży.

• Papież był bardzo niezadowolony z tego, że obwozi się go w szklanej klatce.

• Pracownicy Watykanu nie mogli pogodzić się z tym, że nowy papież nie chce korzystać z lektyki papieskiej, zwanej sedia gestatoria.

• Podczas wypraw turystycznych ze studentami ks. Karol Wojtyła, zwany „Wujkiem”, często układał wierszyki i piosenki do różnych sytuacji.

 

Cytaty Jana Pawła II

„Antysemityzm jest grzechem przeciwko Bogu i ludzkości.”
„Bóg jest pierwszym źródłem radości i nadziei człowieka.”
„Bogatym nie jest ten, kto posiada, ale ten, kto „rozdaje”, kto zdolny jest dawać.”
„Całym sobą płacisz za wolność – więc to wolnością nazywaj, że możesz, płacąc ciągle na nowo, siebie posiadać.”
„Czujesz się osamotniony. Postaraj się odwiedzić kogoś, kto jest jeszcze bardziej samotny.”
„Dopóki zwycięstwo jednych w klęsce drugich, dopóty żadna klęska nie jest ostatnia.”
„Dzieci są nadzieją, która rozkwita wciąż na nowo, projektem, który nieustannie się urzeczywistnia, przyszłością, która pozostaje zawsze otwarta.”
„Ja Panu Bogu dziękuję codziennie, że jest w Polsce takie radio, że się nazywa Radio Maryja.”
„Jest w ciele ludzkim zdolność wyrażania miłości, tej miłości, w której człowiek staje się darem.”
„Jesteśmy tym bogatsi im więcej rzeczy zbędnych zdołamy odrzucić.”